Το κλάδεμα ξεκινά με την αφαίρεση των ξεραμένων κλαδιών ή μέρη του φυτού που έχουν υποστεί βλάβες.
Χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: Το ελαφρύ και το αυστηρό κλάδεμα.
Ελαφρύ κλάδεμα: Ευνοεί την άνθιση και την καρποφορία αφού τα φύλλα δεν μειώνονται και δεν επηρεάζεται η φωτοσύνθεση.
Αυστηρό κλάδεμα: Ευνοεί τη βλάστηση. Ένα φυτό που κλαδεύεται αυστηρά, προσπαθεί να ισορροπήσει και πάλι με αποτέλεσμα την έντονη βλάστηση. Υπάρχουν κάποια είδη που έχουν ανάγκη το αυστηρό κλάδεμα.
Τα περισσότερα κλαδέματα γίνονται μετά τα μέσα του χειμώνα και στις αρχές της Άνοιξης. Το πιο κοινό εργαλείο που χρησιμοποιούμε είναι το κλαδευτήρι. Για μεγάλους θάμνους χρησιμοποιούμε την κλαδευτική ψαλίδα, ενώ για χοντρά κλαδιά το πριόνι.
Προσέχουμε να κόβουμε χωρίς να αφήνουμε ξέφτια στις τομές και να τις αφήνουμε λείες και καθαρές. Φροντίζουμε να μην κόβουμε πολύ μακριά ή πολύ κοντά από το τελευταίο μάτι, με κλίση αντίθετη και πάντα πλάγια, προκειμένου το νερό να κυλά και να μην καταλήγει επάνω του.